ലീല-കുട്ടിയപ്പനും ലീലകളും

ലീല, അടുത്തിടേ മലയാളത്തില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരു ചെറു കഥ. ഏറെ വാര്‍ത്താ പ്രാധാന്യം നേടി പലവിധ അഭ്യൂഹങ്ങള്‍ക്കും, വിവാദങ്ങള്‍ക്കും ശേഷം അത് ചലച്ചിത്ര രൂപത്തിലേക്ക് പാകപ്പെടുമ്പോള്‍ കാഴ്ചക്കാരനായി പരിണമിച്ച വായനക്കാരനില്‍ സ്വാഭാവികമായി ഉണ്ടായേക്കാവുന്ന ചില ആകാംഷകളുണ്ട്. ആ ആകാംഷകള്‍ തന്നെയാണ് വലിയ താര ബഹളങ്ങളൊന്നുമില്ലാതിരുന്നിട്ടും ലീല കാണാന്‍ ജനം പ്രതീക്ഷയോടെ തീയേറ്ററുകളിലെത്തുന്നതിനു പിന്നില്‍.

ഒരു കാര്യത്തില്‍ ലീലയുടെ അണിയറപ്രവറത്തകര്‍ക്ക് അഭിമാനിക്കാം. മലയാളത്തിന്‍റെ കച്ചവടസിനിമാ ചട്ടക്കൂടുകളിലേക്ക് ഇന്നോളം ആരും ധൈര്യസമേതം എടുത്തു പ്രയോഗിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു കഥാവസ്തുവിനെ പാകപ്പെടുത്തി ഉപയോഗിച്ചതില്‍. ആ കഥാവസ്തുവിന്‍റെ വിപുലീകരണം മാത്രമാണ് രണ്ട് മണിക്കൂര്‍ ചലച്ചിത്രത്തെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത്. കമേഴ്സ്യല്‍ സിനിമയുടെ രുചിക്കൂട്ടില്‍ വിശ്വസിക്കുകയും അതാസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കാണിയെ ലീല ആകര്‍ഷിക്കുകയില്ല. വ്യത്യസ്തതയുള്ള കാഴ്ചകള്‍ക്ക് വേണ്ടി മനസ്സുറപ്പിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ലീല കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ചെറിയ ശ്രമവുമാണ്.

കഥയെഴുത്തുകാരനില്‍ നിന്ന് തിരക്കഥാകൃത്തായി മാറുമ്പോള്‍ കഥയില്‍ പ്രയോഗിച്ച മാന്ത്രികത ഉണ്ണി ആറിന് നഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നു വേണം കരുതാന്‍. കഥയ്ക്കും, തിരക്കഥയ്ക്കും മേലേക്ക് വളര്‍ന്ന ഒരു നായകകഥാപാത്രത്തെ സിനിമയുടെ ചട്ടക്കൂടിലേക്ക് അനുയോജ്യമായി പരുവപ്പെടുത്തി വയ്ക്കാന്‍ കളിഞ്ഞിട്ടുമില്ല. ആദ്യ പകുതി വിരസമാണ്. രണ്ടാം പകുതിയുടെ മധ്യം മുതലാണ് സിനിമ കുറച്ചെങ്കിലും ചടുലമാകുന്നത്. കഥയില്‍ നിന്ന് വേറിട്ട ഒരു പശ്ചാത്തല വിവരണവും സിനിമയ്ക്കുണ്ട്. അത് പലപ്പോഴും കഥയുമായി യോജിക്കുന്നില്ല എന്ന് തോന്നും.

മാജിക്കല്‍ റിയലിസത്തിന്‍റെ കാഴ്ചകള്‍ എമ്പാടും പടത്തില്‍ പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ജഡ്ജിയുടെ മകനും എന്നാല്‍ സംസ്ക്കാരമുള്ള കുടുംബത്തില്‍ പിറന്നതിന്‍റെ യാതൊരു വിധ ഗുണവുമില്ലാത്ത തികഞ്ഞ താന്തോന്നിയും, മദ്യപനും, സ്ത്രീലമ്പടനുമായ കുട്ടിയപ്പന്‍ എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്‍റെ സാമാന്യയുക്തികള്‍ക്ക് നിരക്കാത്ത ഭ്രാന്തന്‍ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ക്കു പിന്നാലെയാണ് സിനിമ വളരുന്നത്. ഒരു ഘട്ടത്തില്‍ അയാള്‍ക്ക് തോന്നുന്ന - ഒരല്‍പ്പം കടുത്തതല്ലേയെന്നു പോലും സംശയം തോന്നിയേക്കാവുന്ന - ഭോഗതൃഷ്ണയുടെ പരിണിത ഫലങ്ങളാണ് ചിത്രത്തിന്‍റെ ഗതി മാറ്റുന്നത്. അതിന് പിന്നണി സേവിക്കാന്‍ കുറച്ച് കഥാപാത്രങ്ങളും ചേരുന്നു. തുടര്‍ന്ന് കുട്ടിയപ്പന് വേണ്ടി വിലയ്കക്കെടുക്കപ്പെട്ട അയാള്‍ ലീലയെന്നു വിളിക്കുന്ന പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്ന് ഒരു ദുരന്തത്തിലവസാനിക്കുന്നു സിനിമ.

കുട്ടിയപ്പനായി ബിജു മേനോന്‍ മികച്ച പ്രകടനം തന്നെ കാഴ്ചവച്ചു. ബിജുവിന്‍റെ താരശരീരം കുട്ടിയപ്പന്‍റെ ഭ്രാന്തന്‍ ശരീരഘടനയുമായി ചേര്‍ന്നു പോകുന്നുണ്ട്. ലീലയായ പാര്‍വ്വതി നമ്പ്യാര്‍ക്ക് ഒരു ടിപ്പിക്കല്‍ കണ്ണീര്‍ നായികയായി നില്‍ക്കേണ്ടതേയുള്ളൂ. വിജയരാഘവന്‍, ജഗദീഷ്, ഇന്ദ്രന്‍സ് എന്നിവര്‍ തങ്ങളുടെ കഥാപാത്രങ്ങളോട് നീതി പുലര്‍ത്തി. രഞ്ജിത്ത് എന്ന സംവിധായകന്‍ മറ്റൊരാളുടെ തിരക്കഥയില്‍ ആദ്യമായി സിനിമ ചെയ്യുമ്പോള്‍ അത് കൗതുകമുള്ള ഒരു രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റപ്പെടുന്നുണ്ട്. ക്യാമറയും, എഡിറ്റിംഗും പലപ്പോഴും മുഷിവാകുന്നു. ബിജു മേനോന്‍ പാടിയ ടൈറ്റില്‍ ഗാനം നന്നായി എങ്കിലും പശ്ചാത്തല സംഗീതം ശരാശരിയാണ്. ലൈംഗികതയുടെ ഭ്രാന്ത് ബാധിച്ച സമൂഹത്തിന് ചില കിഴുക്കുകള്‍ കൊടുക്കുവാനും ചിത്രം മുതിരുന്നു. അതിന്‍റെ ഉദാഹരണമാണ് പഴയ ലൈംഗികത്തൊഴിലാളികളെ ആദരിക്കുന്ന കുട്ടിയപ്പന്‍റെ മുഖത്ത് നോക്കി ഒരു വൃദ്ധയായ വേശ്യയുടെ സംഭാഷണം.

ചുരുക്കത്തില്‍ കുട്ടിയപ്പന്‍റെയും, ലീലയുടെയും ജീവിതം അതിന്‍റെ എല്ലാ ഭ്രാന്തുകളോടെയും കണ്ടിരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ലീല ഒരനുഭവമാണ്.