നല്ല കഥാപാത്രങ്ങളും പുതുമയുള്ള കഥാപശ്ചാത്തലവും കാറ്റിനെ ഒരു നല്ല സിനിമ സൃഷ്ടിക്കുവാനാകത്തക്ക വിധം വിശാലമായ തലത്തിലേക്കെത്തിക്കുന്നുവെങ്കിലും അതിനെ വേണ്ടത്ര ഉപയോഗപ്പെടുത്തുവാന്‍ കാറ്റിനായില്ല. അനാവശ്യമായ ദൈര്‍ഘ്യവും രണ്ടാം പകുതില്‍ കഥയിലേക്കു കടക്കുമ്പോഴും അതിനൊരു പൂര്‍ണ്ണത നല്‍കുവാനാകാത്തതും പ്രതികൂലമായി.

1970 - കളിലെ ഒരു കേരളീയ ഗ്രാമത്തിന്റെ പശ്ചാത്തില്‍ കുറേ സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിതവും അതിലെ സംഘര്‍ഷങ്ങളും നിറഞ്ഞ കഥാഗതി കച്ചവട സിനിമയുടെ ചട്ടക്കൂടിനുള്ളില്‍ എന്നാല്‍ അതില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്കു കുതറത്തക്ക വിധത്തിലാണവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. പി.പത്മരാജന്‍ കഥയിലെ കഥാപാത്രങ്ങളെ പുന:രവതരിപ്പിക്കുന്ന കാറ്റിന്റെ തിരക്കഥയെഴുതിയതും പത്മരാജന്റെ മകന്‍ അനന്തപത്മനാഭനാണ്. തകരയും ലോറിയും പോലെ പത്മരാജന്റെ വിഖ്യാത സിനിമകളുടെ കഥാസൃഷ്ടിയോടും അവതരണത്തോടുമുള്ള അനുഭാവം കാറ്റില്‍ വ്യക്തം.

അരുണ്‍ കുമാര്‍ അരവിന്ദ് എന്ന സംവിധായകന്റെ പ്രതിഭ വേണ്ടും വിധം കാറ്റില്‍ ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടോ എന്നതില്‍ സംശയമുണ്ട്. ഈ അടുത്ത കാലത്ത് പോലെ സംവിധാനത്തില്‍ കയ്യൊപ്പ് പതിഞ്ഞ ഒരു സിനിമ അരുണൊരുക്കി എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി ചിന്തിക്കുമ്പോഴാണ് കാറ്റില്‍ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന സംശയത്തിലേക്ക് പ്രേക്ഷകര്‍ എത്തപ്പെടുക.

ചെല്ലപ്പന്‍ ഒരു ഒറ്റയാനാണ്. കുടിയനും സ്ത്രീലമ്പടനും ചട്ടമ്പിയുമായ അയാള്‍ക്ക് ഒരു നഷ്ടപ്രണയത്തിന്റെ ഭൂതകാലമുണ്ട്. ഒപ്പം പ്രതികാരം ചെയ്യാന്‍ അയല്‍ഗ്രാമത്തില്‍ തക്കം പാര്‍ത്തിരിക്കുന്ന ഒരുകൂട്ടം ശത്രുക്കളും. ഒരു കള്ളുഷാപ്പില്‍ അടിമയെപ്പോലെ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന നൂഹക്കണ്ണിനെ അയാള്‍ രക്ഷിച്ച് ഒപ്പം കൂട്ടുന്നു. താന്‍ ചെയ്തിരുന്ന പടക്കനിര്‍മാണത്തില്‍ സഹായിയായി നിയമിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ചില പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളില്‍ നൂഹക്കണ്ണു ചെല്ലപ്പനെ തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നതും തുടര്‍ന്നുണ്ടാകുന്ന ഗതിവിഗതികളിലൂടെയും തിരിച്ചറിവിന്റെ ഘട്ടങ്ങളിലൂടെയുമാണ് ചിത്രം കഥ പറയുന്നത്.

ചെല്ലപ്പനായി മുരളി ഗോപിയും നൂഹുക്കണ്ണായി ആസിഫ് അലിയും കുറ്റമറ്റ പ്രകടനത്താല്‍ സിനിമയുടെ സഞ്ചാരത്തില്‍ ഒപ്പം നില്‍ക്കുന്നു. ആസിഫിന്റെ കരിയറിലെ മികച്ച കഥാപാത്രങ്ങളിലൊന്നായി നൂഹുക്കണ്ണ് മാറുമ്പോള്‍ മുരളി ഗോപി എന്ന നടനില്‍ നിന്നും ഇനിയും പ്രതീക്ഷിക്കുവാനുണ്ടെന്നതിന്റെ സൂചനയായി ചെല്ലപ്പന്‍.

ചിത്രത്തിന്റെ കലാസംവിധാനവും ഛായാഗ്രഹണവും എടുത്തുപറയണം. 1970 കളിലെ കേരളീയ ജീവിതം മനോഹരമായി കാറ്റില്‍ പുനര്‍നിര്‍മിച്ചിരിക്കുന്നു. നാട്ടിന്‍പുറങ്ങളിലെ ഇടവഴികളും, ജീവിതവും, നിസ്സഹായതയും, ദാരിദ്ര്യവും, റാന്തല്‍ വിളക്കുകളും, ഹെര്‍ക്കുലീസ് സൈക്കിളും, വീടുകളിലെ മണ്ണെണ്ണ വിളക്കുകളും ചെമ്മീന്‍ സിനിമയും, ജയന്‍ എന്ന താരത്തോടുള്ള ആരാധനയുമൊക്കെ സ്വാഭാവികതയോടെ പുനര്‍സൃഷ്ടിക്കുവാനായി. ലൈംഗിക തൃഷ്ണകളും പരസ്ത്രീഗമനവുമമൊക്കെ അശ്ലീലത്തില്‍ മുങ്ങിപ്പോകാതെ അവതരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതെന്നതും ശ്രദ്ധേയം.

കുറച്ചു കൂടി ശ്രദ്ധയോടെ ഇഴച്ചിലൊഴിവാക്കി വെട്ടിയൊതുക്കിയിരുന്നുവെങ്കില്‍ മലയാളത്തിലെ നല്ല സിനിമകളുടെ കൂട്ടത്തിലാകുമായിരുന്നു കാറ്റിന്റെ സ്ഥാനം.